Bitiyor bak, sonuna geldik...

Bitiyor bak, sonuna geldik.

Nefes alamıyorum.

İçimden gelen tek şey uyumak. Beni evime getirir misin bir an önce? Uyumak istiyorum. Bari son kez gel benimle. Başımı koyayım yastığa, öyle bir dalayım ki uykuya, ömür boyu kalkmayayım bir daha. Bunu istiyorum evet. Sensizliği uyku kapatır belki, olamaz mı?

Ağlıyorum. Tıpkı gidişin gibi engel olamadığım yaşlarım var benim. Akıyorlar öyle, rimelim karışıyor bazen. Simsiyah oldu yüzüm bak, ya da bakma. Bilirsin unutma sorunum var benim. Unutamıyorum böyle hayatıma işleyen adamları. Ellerini hep tutmak istediğim, yanında zamanın nasıl geçtiğini bilmediğim adamları.

Biliyor musun ama, en çokta onlar üzüyor beni. Senin gibiler.

Güvendiğim adamlar.

Yanında rahat rahat saçmaladığım adamlar, kendimi kasmadığım adamlar, yanında neysem o olduğum adamlar. Adamlar mı? Ne diyorum ben. Yine saçmaladım bak. Tek bir adam üzüyor sanırım beni, gerisi hikaye. Daha önce hiç böyle üzülmedim ben. Etkilemedi kimsenin gidişi bu kadar. Yıkmadı beni. Acıtmadı. Darmadağın oldum ben. Susuyorsun..

Çünkü ben senin kurtarmaya uğraşacağın o müthiş kadın değilim.

Çünkü ben seni seviyorum.

Çünkü ben sana değer veriyorum.

Çünkü ben inandım.

Çünkü ben güvendim.

Çünkü ben sana aşık oldum.